کد مطلب:173347 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
جلوگیری از آب در کربلا
وقتی پسر سعد به كربلا رسید و با امام حسین علیه السلام مذاكره نمود، نتیجه را به ابن زیاد نوشت. او نیز در جواب آن نوشت: اگر حسین حاضر به بیعت با یزید شد، مرا مطلع ساز تا رأی خویش در آن بنگرم.
چون این نامه به پسر سعد رسید، چگونگی آن را به حسین علیه السلام نگفت.
سپس پسر زیاد نامه ی دیگری برای پسر سعد نوشت كه آخر آن نامه چنین بود:
بین حسین و آب حائل شو و مگذار قطره ای از آن بنوشد!
وقتی این نامه به پسر سعد رسید، بی درنگ عمرو بن حجاج را با پانصد سوار مسلح و تیراندازان ماهر به طرف شریعه فرات گماشت و آنان نهر فرات را زنجیروار احاطه كرده و مانع بردن آب به اردوی امام حسین علیه السلام شدند. این ممنوعیت از روز هفتم محرم آغاز شد.
با توجه به این كه هوای آن بیابان سوزان، گرم بود، امام حسین علیه السلام و اصحابش، بویژه بانوان و كودكان، در تنگنای بسیاری قرار گرفتند.
این تصمیم زشت، در حالی انجام شد كه خداوند آب را برای همه ی موجودات، رایگان و بدون هیچ شرطی لطف فرموده است. آنان عملی را انجام دادند كه از جنبه ی انسانی نیز دور بود.
از سوی دیگر طبق روایات و اخبار وارده، «آب» مهریه دختر خاتم پیامبران؛ و مادر با كرامت و بزرگوار حضرت سیدالشهداء علیه السلام بود.
ابن شهرآشوب، از حضرت امام محمد باقر علیه السلام چنین روایت كرده است:
مهریة فاطمة الزهراء علیهاالسلام خمس الدنیا و ثلث الجنة و جلت لها فی الارض اربعة انهارا، الفرات، والنیل، و نهروان.
در كتاب شریف نفس المهموم آمده است كه وقتی یاران امام حسین علیه السلام و بانوان و اطفال از تشنگی بی تاب بودند، امام علیه السلام پشت خیام بانوان، چند گام به طرف جنوب زمین را كند و چشمه ی آبی گوارا پدیدار شد! یاران امام حسین علیه السلام سیراب شدند و مشك ها را پر كردند و آن گاه آن چشمه ناپدید شد.
چون این نامه به پسر سعد رسید، چگونگی آن را به حسین علیه السلام نگفت.
سپس پسر زیاد نامه ی دیگری برای پسر سعد نوشت كه آخر آن نامه چنین بود:
بین حسین و آب حائل شو و مگذار قطره ای از آن بنوشد!
وقتی این نامه به پسر سعد رسید، بی درنگ عمرو بن حجاج را با پانصد سوار مسلح و تیراندازان ماهر به طرف شریعه فرات گماشت و آنان نهر فرات را زنجیروار احاطه كرده و مانع بردن آب به اردوی امام حسین علیه السلام شدند. این ممنوعیت از روز هفتم محرم آغاز شد.
با توجه به این كه هوای آن بیابان سوزان، گرم بود، امام حسین علیه السلام و اصحابش، بویژه بانوان و كودكان، در تنگنای بسیاری قرار گرفتند.
این تصمیم زشت، در حالی انجام شد كه خداوند آب را برای همه ی موجودات، رایگان و بدون هیچ شرطی لطف فرموده است. آنان عملی را انجام دادند كه از جنبه ی انسانی نیز دور بود.
از سوی دیگر طبق روایات و اخبار وارده، «آب» مهریه دختر خاتم پیامبران؛ و مادر با كرامت و بزرگوار حضرت سیدالشهداء علیه السلام بود.
ابن شهرآشوب، از حضرت امام محمد باقر علیه السلام چنین روایت كرده است:
مهریة فاطمة الزهراء علیهاالسلام خمس الدنیا و ثلث الجنة و جلت لها فی الارض اربعة انهارا، الفرات، والنیل، و نهروان.
در كتاب شریف نفس المهموم آمده است كه وقتی یاران امام حسین علیه السلام و بانوان و اطفال از تشنگی بی تاب بودند، امام علیه السلام پشت خیام بانوان، چند گام به طرف جنوب زمین را كند و چشمه ی آبی گوارا پدیدار شد! یاران امام حسین علیه السلام سیراب شدند و مشك ها را پر كردند و آن گاه آن چشمه ناپدید شد.